El castillo Kinkempois, originario del siglo
XIV, se encuentra en la ciudad de Lieja, en el distrito de Angleur. Cuando la
propietaria Desiree Jeanne Fernande Josephus Clérembault se casó en 1884 con
Marquis Peralta, un importante diplomático costarricense, el castillo se llamó
"Castillo Peralta". El 8 de diciembre de 1885, un incendio destruyó
casi por completo el castillo. Fue restaurado en 1887 y en 1919, después de la
muerte de la Marquesa de Peralta, vendido por su hijo a una empresa
inmobiliaria de París. El 16 de diciembre de 1935, esta empresa lo vendió a su
vez al ayuntamiento de Angleur. Después de un incendio en 1940, el castillo fue
destruido en 1944 por los bombardeos aliados y por las bombas voladoras
alemanas poco después. La renovación se realizó en 1951 respetando su diseño original.
Desde 1995, el castillo de Peralta alberga el ayuntamiento, la estación de
policía y un Centro Cultural.
Don Manuel María de Peralta y Alfaro nació el 4
de julio de 1847 en la ciudad de Cartago. Fue hijo de Don Bernardino María
Peralta y Alvarado y de Doña Ana de Jesús Alfaro y Lobo.
Don Manuel María de Peralta cursó sus primeros
estudios en Cartago y en el Colegio de Humanidades de Jesús se graduó como
Bachiller en Filosofía. Posteriormente ingresó en la Universidad de Santo Tomás
para cursar la carrera de Derecho. Esta época de su vida fue ardua, ya que para
estudiar debió trabajar sucesivamente en una imprenta, en una casa comercial y en
un juzgado, y muchas veces hubo de recorrer a pie los muchos kilómetros que
separaban a Cartago de San José. En marzo de 1868 después de las muertes de sus
dos hermanos, su madre y su abuela; el joven Peralta decide abandonar Costa
Rica y viajar a Francia para continuar allí sus estudios de leyes. En 1871, los
transtornos provocados por la Guerra Franco-Prusiana lo obligaron a alejarse de
París y a marchar a Ginebra, donde actuó como agente de emigración de Costa
Rica y cursó estudios de Derecho Internacional, Historia, Geografía y
Humanidades. Además del idioma español llegó a dominar el francés, el inglés,
el alemán, el portugués, el italiano, el latín y el griego. El primero de
noviembre de 1871 el Gobierno lo nombró como Primer Secretario de la Legación
acreditada por Costa Rica en Francia y la Gran Bretaña.
El 4 de marzo de 1874, cuando sólo tenía
veintiséis años de edad, fue nombrado Encargado de Negocios de Costa Rica en Londres.
En 1875 también se le nombró como Minstro Residente en Bélgica. En enero de
1878 fue enviado a Londres como Agente financiero de Costa Rica, aunque durante
mucho tiempo se le mantuvo acreditado como Ministro Residente en Washington. En
mayo de 1879 fue delegado de Costa Rica en el Congreso Internacional para la
construcción del canal interoceánico, celebrado en París bajo la presidencia
del Conde Ferdinand de Lesseps, célebre constructor del canal de Suez, y el 10
de noviembre de ese año fue designado como Enviado Extraordinario y Ministro
Plenipotenciario de Costa Rica en Francia, Bélgica y España. En abril de 1880
fue también nombrado como Ministro Plenipotenciario concurrente de Costa Rica
en Alemania hasta 1918.
El 29 de noviembre de 1883, después de un largo
y complicado trámite, obtuvo de la Santa Sede la rehabilitación del titulo de
Marqués de Peralta. Esta dignidad nobiliaria habia sido concedida en 1738 a un
tío tatarabuelo suyo.
Además de facilitarle su tarea como diplomático
en Europa, la rehabilitación del Marquesado tenía para Don Manuel María un
propósito muy personal: permitirle contraer nupcias con la mujer que amaba, la
aristócrata belga Madame Josephine-Jehanne de Clérembault de Soer, Condesa de
Clérembault. Juanita, como la llamaba Don Manuel María, había nacido en el
castillo de Kinkempois, cerca de Lieja, el 31 de agosto de 1845, y era una mujer
bella, muy culta y acaudalada. Había enviudado recientemente de un aristócrato
francés, Monsieur Ferdinand de Gontaut-Biron de Saint Blancard (1839-1884),
Marqués de Gontaut-Biron de Saint Blancard, del cual tenía dos hijos. En
diciembre de 1884 Don Manuel María fue nombrado Enviado Extraordinario y
Ministro Plenipotenciario de Costa Rica en los Estados Unidos, pero hubo de
aplazar por un breve tiempo su nuevo traslado a Washington, ya que el 23 de
diciembre de ese mismo mes contrajo matrimonio en Bélgica con la Condesa de Clérembault.
En la ceremonia, que se celebró en el castillo de Kinkempois, actuó como primer
testigo el Conde Ferdinand de Lesseps. El matrimonio de Don Manuel y Doña
Juanita fue muy dichoso, aunque nunca tuvieron hijos. El 18 de enero de 1887 el
Gobierno de Costa Rica lo nombró nuevamente como Enviado Extraordinario y Ministro
Plenipotenciario en Bélgica, España y Francia, cargos que inicialmente
desempeñó desde su residencia en Lieja.
En 1896 Don Manuel estableció definitivamente
su residencia y la sede de la legación en la capital francesa, donde pronto se
convirtió en toda una personalidad en los circulos diplomáticos y académicos. Uno
de los aspectos más recordados de su actividad es la orientación y ayuda que
brindó a lo largo de muchos años a los costarricenses que estudiaban en Europa.
En 1902 fue nombrado Ministro Plenipotenciario
concurrente ante la Sante Sede y en 1910 también en los Países Bajos. En no
pocas oportunidades, el Marqués tuvo que costear de su propio bolsillo sus
actividades diplomáticas, porque el Gobierno de Costa Rica no disponía de
fondos con qué pagarle o le enviaba sumas notoriamente insuficientes. Durante
muchos años, de 1902 a 1929, no se le asignó salario en el presupuesto, sino
solamente una suma para gastos de la Legación. En 1914, al estallar la Primera
Guerra Mundial, Bélgica fue invadida por Alemania y el castillo de Kinkempois
ocupado por las tropas del Kaiser, pese a que el Marqués era Ministro
Plenipotenciario concurrente ante la Corte de Berlín. En junio de 1919 Don
Manuel tuvo la satisfacción de ser declarado Benemérito de la Patria por la
Cámara de Diputados de Costa Rica, con base en un proyecto presentado por los
Ministros de Relaciones Exteriores y de Gobernación. Sin embargo, poco después
sufrió una pérdida irreparable, con el fallecimiento de su esposa Doña Juanita
de Clérembault, quien murió en París el 22 de agosto de 1919 y fue sepultada en
Kinkempois.
También fue honrado con condecoraciones de
Bélgica (la Orden de Leopoldo, en el grado de Oficial, y la Gran Cruz de la
Orden de la Corona), Chile, España, Francia (la Legión de Honor de Francia), Italia, el
Perú, Portugal, la Santa Sede y Turquía. Don Manuel murió en París el 1 de
agosto de 1930, cuando era decano de los representantes diplomáticos americanos
y vicedecano del cuerpo diplomático. Sus funerales se celebraron con gran
solemnidad en la iglesia de la Madeleine, y el gobierno francés le concedió
honores militares. A pesar de que Don Manuel había expresado deseos de ser
sepultado en Kinkempois junto a su esposa, el Gobierno de Costa Rica dispuso el
traslado de sus restos a Costa Rica. A su llegada, en setiembre de 1930, les
fueron tributadas solemnes honras en la Catedral Metropolitana y fueron
depositados en el Cementerio General de San José. En 1988, al crearse el
Instituto diplomático de la Cancilleria costarricense, el Gobierno del
Presidente Oscar Arias decidió darle el nombre de Don Manuel María de Peralta.
Al respecto, el Ministro de Relaciones Exteriores y Culto Don Rodrigo Madrigal
Nieto expresó: “Fue el Marqués de Peralta quizá el más grande de nuestros
diplomáticos. Dio su vida a sus funciones, por amor al pais, y muchas veces con
sacrificio de su salud y de sus intereses.”
Su carrera fue tan distinguida que la
Asociación Costarricense de Derecho Internacional otorga desde el año 1996 el
premio Manuel María de Peralta, distinción que se da cada dos años a un costarricense
sobresaliente en el área del Derecho Internacional, la Política Internacional y
la Diplomacia.
El 4 de julio de 1997, al cumplirse el sesquincentenario
del Marqués el Gobierno de Costa Rica se le otorgó, a titulo póstumo, el rango
de Embajador Emérito, el más elevado de la carrera diplomática nacional, y se
dio el nombre de Avenida Peralta a la avenida Norte de San José.
El Marqués también fue representado en el
billete de 50 colones emitido por el Banco Central de Costa Rica en el período
1972-1977.
Het kasteel Kinkempois,
oorspronkelijk uit de 14de eeuw, bevindt zich in de stad Luik, in de
wijk Angleur. Toen de eigenares Desiree Jeanne Fernande Josephus Clérembault in
1884 trouwde met Markies Peralta, een belangrijk Costa Ricaans diplomaat, werd
het kasteel “Kasteel Peralta” genoemd. Op 8 december 1885 verwoestte een brand
bijna volledig het kasteel. Het werd gerestaureerd in 1887 en in 1919, na de
dood van de markiezin van Peralta, verkocht door haar zoon aan een
vastgoedonderneming uit Parijs. Op 16 december 1935 verkocht deze onderneming
het op haar beurt aan het stadsbestuur van Angleur. Na een brand in 1940 werd
het kasteel in 1944 vernietigd door geallieerde bombardementen en door de
Duitse vliegende bommen kort daarna. De renovatie vond plaats in 1951 met
respect voor het origineel. Sinds 1995 herbergt het kasteel Peralta het
stadhuis, het politiebureau en een Cultureel Centrum. 
Don Manuel María de Peralta y
Alfaro werd geboren op 4 juli 1847 in de stad Cartago. Hij was de zoon van Don
Bernardino María Peralta en Alvarado en van mevrouw Ana de Jesús Alfaro y Lobo.
Manuel Manuel de Peralta volgde
zijn eerste studies in Cartago en in het Colegió de Humanidades de Jesús
studeerde hij af als een Bachelor in de wijsbegeerte. Later ging hij naar de
universiteit van Santo Tomás om rechten te studeren. Deze periode van zijn
leven was moeilijk, want om te kunnen studeren moest hij werken in een
drukkerij, een handelszaak en een gerechtsgebouw, en vaak moest hij de vele
kilometers tussen San José naar Cartago te voet afleggen. In maart 1868, na de
dood van 2 broers, zijn moeder en zijn grootmoeder besloot de jonge Peralta om
Costa Rica te verlaten en vertrok naar Frankrijk om zijn rechtenstudie daar
voort te zetten. In 1871 dwongen de gevolgen veroorzaakt door de
Frans-Pruisische oorlog hem Parijs te verlaten en naar Genève te trekken, waar
hij optrad als emigratie-agent van Costa Rica. Hij studeerde internationaal recht,
geschiedenis, aardrijkskunde en geesteswetenschappen. Naast het Spaans
beheerste hij ook het Frans, Engels, Duits, Portugees, Italiaans, Latijn en
Grieks. Op 1 november 1871 benoemde de regering hem tot eerste secretaris van
de legatie, geaccrediteerd door Costa Rica in Frankrijk en Groot-Brittannië.
Op 4 maart 1874, toen hij nog
maar zesentwintig jaar oud was, werd hij benoemd tot zaakgelastigde van Costa
Rica in Londen. In 1875 werd hij ook benoemd tot Resident Minister in België.
In januari 1878 werd hij als financieel agent van Costa Rica naar Londen
gestuurd, hoewel hij lange tijd was geaccrediteerd als Resident Minister in
Washington. In mei 1879 was hij afgevaardigde van Costa Rica op het
Internationale Congres voor de aanleg van het kanaal, dat in Parijs werd
gehouden onder het voorzitterschap van graaf Ferdinand de Lesseps, de beroemde
bouwer van het Suezkanaal, en op 10 november van dat jaar werd hij aangesteld
als Gezant en buitengewoon en gevolmachtigd minister van Costa Rica in
Frankrijk, België en Spanje. In april 1880 werd hij ook tot 1918 benoemd tot
mede gevolmachtigde minister van Costa Rica in Duitsland.
Op 29 november 1883, na een lang
en ingewikkeld proces, verkreeg hij van de Heilige Stoel de rehabilitatie van
de titel van Markies Peralta. Deze nobele waardigheid was in 1738 verleend aan
een oom van een oudoom van hem.
Naast het feit dat het herstel
van de titel van Markies zijn taak als diplomaat in Europa bevorderde had het
voor Don Manuel Maria ook een persoonlijk gevolg : de mogelijkheid om te
trouwen met de vrouw die hij liefhad, de Belgische aristocrate Madame
Josephine-Jehanne de Clérembault van Soer, Gravin van Clérembault. Juanita,
zoals hij door Don Manuel Maria werd genoemd, werd geboren in het kasteel van Kinkempois
gelegen in de buurt van Luik op 31 augustus 1845 en was een mooie, zeer
beschaafde en rijke vrouw. Ze was een recente weduwe van de Franse aristocraat
Monsieur Ferdinand de Gontaut-Biron Saint Blancard (1839-1884), Markies van
Gontaut-Biron Saint Blancard, waarvan ze twee kinderen had. In december 1884 werd
Don Manuel Maria benoemd tot Buitengewoon Gezant en Gevolmachtigd Minister van Costa
Rica in de Verenigde Staten, maar moest de nieuwe verhuis naar Washington voor
een korte tijd uitstellen, zodat hij op 23 december van datzelfde maand in
België kon trouwen met de gravin van Clérembault. Tijdens de ceremonie,
gehouden in Kasteel Kinkempois, trad graaf Ferdinand de Lesseps op als eerste
getuige. Het huwelijk tussen Don Manuel en Doña Juanita was erg gelukkig,
hoewel ze nooit kinderen hebben gehad. Op 18 januari 1887 werd hij door de
regering van Costa Rica opnieuw aangesteld als Gevolmachtigd Minister in België,
Spanje en Frankrijk, taken die hij aanvankelijk uitvoerde vanuit zijn
woonplaats in Luik.
In 1896 verhuisde Don Manuel zijn
woonplaats en de zetel van de legatie definitief in de Franse hoofdstad, waar
hij al snel een persoonlijkheid werd in diplomatieke en academische kringen. Eén
van zijn meest gewaardeerde activiteiten was de oriëntatie en de hulp die hij
gedurende vele jaren heeft geboden aan Costa Ricanen die in Europa wilden
studeren.
In 1902 werd hij benoemd tot
gevolmachtigd minister voor de Heilige Stoel en in 1910 ook in Nederland. Bij
tal van gelegenheden moest de Markies zelf instaan voor de betaling van de
onkosten van zijn diplomatieke activiteiten, omdat de regering van Costa Rica
geen geld had om hem terug te betalen of hem maar een kleine som bezorgde.
Gedurende vele jaren, van 1902 tot 1929, kreeg hij geen salaris toegewezen maar
slechts een bedrag voor de uitgaven van de Legatie. In 1914, bij het uitbreken
van de Eerste Wereldoorlog, werd België binnengevallen door Duitsland en werd
het kasteel Kinkempois bezet door de troepen van de Kaiser, hoewel de markies tevens
Gevolmachtigd Minister bij het Hof van Berlijn was. In juni 1919 werd Don
Manuel als “Benemérito de la Patria” verklaard door de Kamer van Afgevaardigden van
Costa Rica, op basis van een project van de ministers van Buitenlandse Zaken en
van de regering. Kort daarna kende hij een onherstelbaar verlies met de dood
van zijn vrouw Doña Juanita Clérembault, die in Parijs overleed op 22 augustus
1919 en begraven werd in Kinkempois.
Hij werd ook geëerd met medailles
in België (Officier in de Leopoldsorde en van het Grootkruis van de Orde van de
Kroon), Chili, Spanje, Frankrijk (Legioen van Eer), Italië, Peru, Portugal, de
Heilige Stoel en Turkije. Don Manuel stierf in Parijs op 1 augustus 1930, toen
hij decaan was van de Amerikaanse diplomatieke vertegenwoordigers en
vice-decaan van het diplomatieke korps. Zijn begrafenis werd gevierd met een grote
plechtigheid in de kerk van de Madeleine, en de Franse regering bedacht hem met
de nodige militaire eer. Hoewel Don Manuel de wens had uitgedrukt om samen met
zijn vrouw in Kinkempois begraven te worden, beval de regering van Costa Rica
de overdracht van zijn stoffelijke resten naar Costa Rica. Bij aankomst, in
september 1930, kregen ze volgde een plechtige dienst in de Catedral
Metropolitana en kreeg don Manuel zijn laatste rustplaats op de Algemene Begraafplaats van San José. In
1988, toen het diplomatieke instituut van de Costa Ricaanse kanselarij werd
opgericht, besloot de regering van president Oscar Arias om het de naam Don
Manuel María de Peralta te geven. In dit verband zei de minister van
Buitenlandse Zaken en Cultuur Don Rodrigo Madrigal Nieto: "De markies van Peralta was
misschien wel de grootste van onze diplomaten. Hij gaf zijn leven aan zijn
plichten, voor de liefde van het land, en vaak met opoffering van zijn
gezondheid en zijn belangen.”
Zijn carrière was zo
onderscheiden dat de Asociación Costarricense de Derecho Internacional (de
Costa Ricaanse Vereniging van Internationaal Recht), sinds 1996 elke twee jaar,
een Manuel María Peralta prijs uitreikt aan een Costa Ricaan die uitblinkt op
het gebied van internationaal recht, internationale politiek en diplomatie.
Op 4 juli 1997, tijdens de
viering van de 150ste verjaardag van de geboorte van de Markies, kende
de regering van Costa Rica hem postuum, de rang van ambassadeur Emeritus toe,
de hoogste nationale diplomatieke onderscheiding, en werd de naam van de Avenida
Norte in San José veranderd in Avenida Peralta.
De markies stond ook afgebeeld op
het biljet van 50 colones dat werd uitgegeven door de Banco Central de Costa
Rica in de periode 1972-1977.
Bronnen/Fuentes
:
Don Manuel María de Peralta y Alfaro
(1847-1930), IIe Marqués de Peralta y Embajador Emérito de Costa Rica, door/por:
Jorge F. Saénz Carbonell. Embajador, Director Académico.
Costa Rica y Bélgica, 150 años / Costa Rica en
België, 150 jaar
Etude historique sur sept parcs liégeois, 2006
door/por: Sylvie Delloue, Nathalie De Harlez, Pierre Frankignoulle en/y
Bénédicte Merland.
Las pinturas del Marqués y la Marquesa datan de
1894, fueron pintadas por el artista belga Emile Delpérée y provienen del sitio
web del museo de l’Art wallon en Lieja / De schilderijen van de Markies en de
Markiezin dateren uit 1894, zijn geschilderd door de Belgische kunstenaar Emile
Delpérée en komen van de website van het Musée de l’Art wallon te Luik.
La foto del billete de 50 colones
proviene del sitio web banknote.ws / De foto van het biljet van 50 colones komt
van de website banknote.ws
La pintura del marqués de 1919 fue pintada por
Tomás Povedano y proviene de la página web de PINCEL (Pinacoteca Costarricense
Electrónico) / Het schilderij van de Markies werd in 1919 geschilderd door
Tomás Povedano en komt van de website van PINCEL (Pinacoteca Costarricense Electrónico).
No hay comentarios.:
Publicar un comentario