Ciclista de ciclocross costarricense
tiene en Namur el día de su vida.
El
ciclocross se originó en Francia a principios del siglo XX y luego se extendió
a muchos otros países de Europa. Es una disciplina ciclista que solo se
organiza en la temporada de invierno y que a menudo se confunde con el Mountainbike.
Sin embargo, son dos deportes diferentes, cada uno practicado en un terreno
diferente y que requieren diferentes técnicas de dirección. El ciclocross suele
estar dominado por un número limitado de países (durante muchos años fue
dominado por Bélgica y los Países Bajos), mientras que el Mountainbike es mucho
más internacional.
Desde
finales del siglo pasado, el ciclocross en América del Norte comenzó a ganar
popularidad y los estadounidenses y canadienses a menudo participaban en las
carreras de ciclocross europeas.
Esta
temporada, un equipo mexicano de cross (AR Monex) también estuvo presente en
Europa por primera vez, participando en ocho carreras de ciclocross, incluidas
dos en Bélgica: Merksplas (Superprestige) y Koksijde (Copa del Mundo) los días
20 y 21 de noviembre.
Y la internacionalización en ciclocross continúa con el primer competidor centroamericano, el costarricense Felipe Timoteo Nystrom Spencer. A continuación se muestra la notable e increíble historia de su vida.
Felipe
nació el 31 de marzo de 1983 en San José (Distrito Central). Su madre es
costarricense con raíces escandinavas, su padre es estadounidense con raíces
costarricenses. Cuando era niño, su madre lo dejó con personas que abusaron
física y sexualmente de él hasta los ocho años. Como resultado, sufrió ansiedad
y depresión en su adolescencia.
Comenzó
a beber cuando tenía dieciocho años y luego llegaron las drogas, todo para
poder lidiar con el dolor. Durante diez años, Felipe, cansado de la vida, diambuló
por las calles de San José como un drogadicto sin hogar. Después de seis intentos
de suicidio previos, el punto de inflexión llegó a finales de septiembre de
2012. Cuando se despertó de una sobredosis y necesito resucitación, Felipe se
dio cuenta de que no podía seguir así. Y al día siguiente, caminó 12 kilómetros
hasta una clínica de rehabilitación cercana donde permaneció un total de 6
meses.
Debido
a que solo conocía a las personas equivocadas en Costa Rica, se fue a Portland,
Oregon (Estados Unidos) en agosto de 2013, para comenzar una nueva vida. Allí trabajó
durante 3 años para ganar dinero y llenar el pozo financiero que había causado
su adicción.
A
los 33 años, Felipe descubrió el deporte. En 2014 ganó un triatlón con un traje
de neopreno alquilado y una bicicleta alquilada. El interés por el ciclismo
surgió a través de la plataforma online Zwift. Se unió a un club amateur y
participó en muchas competiciones. Esa experiencia lo convirtió en Campeón
Nacional de Ruta de Costa Rica en 2019, lo que aumentó su amor por el ciclismo.
A
principios de este año, Felipe descubrió que el Campeonato Mundial de
Ciclocross (UCI) se disputaría en Estados Unidos en enero de 2022. Siempre soñó
con algún día representar a su país en un campeonato mundial. Dado que esto era
imposible en la carrera de ruta debido a las plazas de salida limitadas de
Costa Rica, optó por el ciclocross. Felipe solicitó a la federación costarricense
de ciclismo que lo registrara.
El
ciclocross era bastante nuevo para Felipe. Esta disciplina ciclistica no existe
en Costa Rica. Hace cinco años en Estados Unidos ya había hecho algunas
carreras de ciclocross, pero cuando se rompió el tobillo en una de esas carreras,
pensó que era un deporte torpe e interrumpió la participación.
No
fue hasta este año que Felipe empezó a entrenar seriamente con su bicicleta de
ciclocross y hace dos meses hizo un curso de montaje de bicicletas para
principiantes.
Como preparación para el Campeonato Mundial del próximo año, en Fayetteville (Arkansas, Estados Unidos) compitió en varios carreras de la copa del Mundo esta temporada.
El pasado mes de octubre participó en los Estados Unidos y este mes en Holanda (Rucphen) y dos participaciones más en Bélgica (Namur y Dendermonde).
Para
participar y pagar estas tres competiciones europeas, Felipe trabajó jornadas
de 15 horas durante las últimas semanas y también recaudó algunos fondos
gracias a un “crowdfunding”. Para Felipe esto fue muy especial y una gran
oportunidad, ya que compitió a nivel profesional pero sin apoyo de expertos. Normalmente
los equipos cuentan con: cascos, gafas y zapatos a juego y personas para montar
sus carpas. El profesional únicamente trabaja participando en la competencia.
Como Felipe tenía que organizar y financiar todo él mismo, no tenía un equipo
aquí en Europa. Su novia Sarah fue quien le ayudó con el equipamiento para
entregarle su bicicleta de repuesto.
En el ciclocross de Namur (19 de diciembre), Felipe tuvo el día de su vida. La multitud le cantó apasionadamente durante la carrera y cuando tuvo que abandonar la carrera después de casi doblar a los líderes, la multitud volvió a cantar. Felipe se acercó a la afición en una de las pistas del campo para agradecerles. El público comenzó a cantar “Costa Rica, Costa Rica, Costa, Costa, Costa Rica”. Este fue para Felipe un momento muy emotivo, así como que su historia de su vida fuera contada , y por todo lo anterior, captó la atención de los periódicos belgas (incluso en “Gazet van Antwerpen”, “Het Nieuwsblad” y “La Dernière Heure”) .“Durante años dormí debajo de los periódicos como una persona sin hogar para mantenerme caliente, y ahora estoy en los periódicos”, dijó Felipe.
Puede vivir el gran ambiente nuevamente haciendo clic en el siguiente enlace de la página de Twitter de Christophe Impens : https://twitter.com/Xof_Impens/status/1472639268224999434
El ciclismo sigue siendo una afición para Felipe. Entre sus estudios y su trabajo de tiempo completo como intérprete, ayudando a hispanohablantes en hospitales y tribunales que no hablan inglés, se entrena y compite. Antes de finalizar este año, estará de regreso en Costa Rica donde podrá comenzar a ahorrar dinero nuevamente para financiar su participación en el campeonato mundial.
Mientras
tanto, también ha restablecido lazos familiares, incluso con su hijo Mathias,
de 15 años, a quien no prestó atención durante años durante su período de
adicción. Con el ciclismo, Felipe quiere mostrarle a su hijo que la vida no se
trata de los errores que cometes, sino de lo que aprendes de ellos.
Felipe vivió su sueño participando en las carreras de ciclocross en Bélgica y Holanda. El mensaje que quiere difundir con esta aventura es que “pase lo que pase en la vida, incluso la mayor miseria, todos deberían poder perseguir su sueño”. Y Felipe es el mejor ejemplo de eso.
Felipe durante una entrevista para el canal de televisión flamenco VRT Felipe tijdens een interview voor de Vlaamse TV-zender VRT (foto:VRT News)
Cuando
se le pregunta cuál es su propósito en la vida, Felipe responde bromeando:
“Mi
objetivo es… de hecho tengo varios. El más importante es que quiero ser campeón
del mundo algún día, incluso si es en los 90 o en los 95 años. Quiero una
camiseta de arcoiris ".
Luego mencionó, “creo que mi objetivo es poder ayudar a una persona a salir de su agujero negro, quizás también pueda comenzar una nueva vida como yo, y entonces lo he logrado mi meta. Ese es mi único objetivo. Puede haber algo mejor? es todo lo que necesito".
Felipe
corre hacia la victoria en el Campeonato Nacional de Ruta de Costa Rica en
Westfalia, Limón el 30 de junio de 2019 / Felipe sprint naar de overwinning in
het Nationaal Wegkampioenschap van Costa Rica te Westfalia, Limón op 30 juni 2019
(foto : Junio Ajun, pagina de facebook Federación Costarricense de Ciclismo).
Costa Ricaanse veldrijder beleeft in Namen de dag van zijn leven.
Het veldrijden, ook wel cyclocross genoemd, ontstond in het begin van de twintigste eeuw in Frankrijk en verspreidde zich vervolgens naar vele andere landen in Europa. Het is een wielerdiscipline die alleen in het winterseizoen wordt georganiseerd en vaak wordt verward met Mountainbike. Het zijn echter twee verschillende sporten die elk op een ander terrein beoefend worden en andere stuurtechnieken vereisen. Het veldrijden wordt vaak beheerst door een beperkt aantal landen (momenteel al vele jaren door België en Nederland) terwijl Mountainbike veel internationaler is. Sinds eind vorige eeuw begon het veldrijden in Noord-Amerika aan populariteit te winnen en kwamen er ook Amerikanen en Canadezen vaak deelnemen aan de Europese crossen. Dit seizoen was er ook voor het eerst een Mexicaans Crossteam (AR Monex) in Europa aanwezig dat aan een achttal veldritten deelnam, waaronder twee in België : Merksplas (Superprestige) en Koksijde (Wereldbeker) op 20 en 21 november laatstleden. En de internationalisering in het veldrijden zet zich verder met voor het eerst ook een deelnemer uit Centraal-Amerika, de Costa Ricaan Felipe Timoteo Nystrom Spencer. Hieronder volgt zijn opmerkelijk en ongelooflijk levensverhaal.
Felipe werd geboren op 31 maart 1983 in San José
(Centraal district). Zijn moeder is een Costa Ricaanse met Scandinavische
roots, zijn vader een Amerikaan met Costa Ricaanse roots. Als kind werd hij
door zijn moeder achtergelaten bij mensen die hem fysiek en seksueel
mishandelden tot zijn achtste. Dat heeft
ervoor gezorgd dat hij in zijn tienerjaren te kampen had met angsten en
depressies.
Op zijn achttiende begon hij te drinken en later
kwamen de drugs, allemaal om met die pijn te kunnen omgaan. Tien jaar lang
strompelde Felipe levensmoe als een dakloze drugsverslaafde door de straten van
San José. Na zes eerdere zelfmoordpogingen kwam eind september 2012 het
keerpunt. Toen hij ontwaakte na een overdosis en door de dokters opnieuw werd
bijgebracht, besefte Felipe dat het zo niet verder kon. Hij stapte de volgende
dag 12 kilometer naar een ontwenningskliniek in de buurt waar hij in totaal 6
maanden verbleef.
Omdat hij in Costa Rica alleen maar foute mensen
kende, trok hij in augustus 2013 naar Portland, in de Amerikaanse Staat Oregon,
om een nieuw leven op te bouwen. Daar deed hij 3 jaar lang niet anders dan
werken om geld te verdienen om de financiële put die zijn verslaving had
veroorzaakt te dichten.
Op 33-jarige leeftijd ontdekte Felipe het sporten.
In 2014 won hij een triatlon in een gehuurde “wetsuit” en op een gehuurde
fiets. Via online platform Zwift ontstond de interesse voor het fietsen. Hij werd
lid van een amateurclub en reed heel wat wedstrijden. Door die ervaring werd
hij in 2019 nationaal wegkampioen van Costa Rica, wat zijn liefde voor het
wielrennen alleen maar deed toenemen.
Begin dit jaar ontdekte Felipe dat het
wereldkampioenschap veldrijden in januari 2022 in de Verenigde Staten zou
plaatsvinden. Hij heeft er altijd van gedroomd op een dag zijn land te
vertegenwoordigen op een wereldkampioenschap. Vermits dit, door de beperkte
startplaatsen voor Costa Rica, op de weg onmogelijk was, koos hij voor het
veldrijden. Hij stapte naar de Costa Ricaanse wielerfederatie die hem
inschreef.
Veldrijden was vrij nieuw voor Felipe. In Costa Rica bestaat deze wielerdiscipline niet. In de Verenigde Staten had hij vijf jaar geleden al wel enkele kleinere veldritten gereden, maar toen hij in een van die wedstrijden zijn enkel brak, vond hij het maar een domme sport en was hij ermee gestopt. Pas dit jaar begon Felipe ernstig op zijn veldritfiets te trainen en twee maanden geleden volgde hij een beginnerscursus fietsmontage.
Felipe en zijn landgenote Melissa Ávila verkennen het parcours van de Wereldbekercross in Waterloo (Iowa, V.S.) / Felipe y su compatriota Melissa Ávila exploran el recorrido de la Copa del Mundo en Waterloo (Iowa, Estados Unidos) (foto : facebookpagina Federación Costarricense de Ciclismo)
Als voorbereiding op het wereldkampioenschap volgend jaar in Fayetteville (Arkansas, V.S.) reed hij dit seizoen in enkele Wereldbeker crossen mee, in oktober laatstleden in de Verenigde Staten en deze maand een in Nederland (Rucphen) en twee in België (Namen en Dendermonde). Om deze drie Europese wedstrijden te kunnen rijden en betalen, had Felipe de voorbije weken werkdagen van 15 uur achter de rug en kreeg hij ook wat fondsen bij mekaar dankzij een “crowdfunding”.
Voor Felipe was dit heel speciaal en een geweldige kans, hij kon wedstrijden rijden op professioneel niveau maar zonder professionele ondersteuning. Andere teams hebben bij elkaar passend materiaal, helmen, brillen en schoenen en mensen die hun tenten opzetten. Het enige wat ze moeten doen is opdagen en rijden. Vermits Felipe alles zelf moest organiseren en financieren, had hij hier in Europa geen team. Zijn vriendin Sarah stond dan maar in de materiaalpost om hem zijn reservefiets aan te reiken. In de veldrit van Namen (19 december) beleefde Felipe dan de dag van zijn leven. Tijdens de wedstrijd werd hij reeds hartstochtelijk door het publiek toegezongen en toen hij, na bijna gedubbeld te zijn, de koers moest verlaten, deed het publiek dat nog eens over. Felipe trok naar de supporters op één van de hellingen op het parcours om hen te bedanken. Het publiek begon “Costa Rica, Costa Rica, Costa, Costa, Costa Rica” te zingen. Dit, voor Felipe, zeer emotioneel moment, en ook zijn levensverhaal, kreeg in de Belgische dagbladen (onder andere in Gazet van Antwerpen, Het Nieuwsblad en La Dernière Heure) heel wat aandacht. “Jarenlang heb ik als dakloze onder kranten geslapen om me warm te houden, en nu sta ik er zelf in”, zegt hij daarover.
Felipe met in zijn handen het artikel met zijn levensverhaal in de Belgische krant “Het Nieuwsblad” / Felipe sosteniendo en sus manos el artículo con la historia de su vida en el periódico belga “Het Nieuwsblad” (foto : pagina de facebook Federación Costarricense de Ciclismo)
De geweldige sfeer kan je terug beleven door op volgende link te klikken van de Twitter pagina van Christophe Impens : https://twitter.com/Xof_Impens/status/1472639268224999434
Voor Felipe blijft wielrennen nog altijd een hobby. Trainen en wedstrijden rijden doet hij tussen zijn studies en voltijdse job als tolk, waarbij hij in ziekenhuizen en in de rechtbank Spaanstaligen helpt die het Engels niet machtig zijn. Voor het einde van dit jaar is hij terug in Costa Rica waar hij weer kan beginnen met geld te sparen om zijn deelname aan het wereldkampioenschap te kunnen financieren.
Intussen zijn ook de familiebanden hersteld, onder
andere met zijn 15-jarige zoon Mathias aan wie hij tijdens zijn
verslavingsperiode jarenlang geen aandacht heeft geschonken. Door
te wielrennen wil Felipe aan zijn zoon tonen dat het in het leven niet gaat om
de fouten die je maakt, wel om wat je uit die fouten leert.
Felipe beleefde zijn droom door de deelname aan de
veldritten in België en Nederland. Het is de grote boodschap die hij met dit
avontuur wil verspreiden : wat je in het leven ook overkomt, zelfs de
grootste ellende, iedereen moet zijn droom kunnen nastreven. En Felipe
is daar het beste voorbeeld van.
Wanneer hem wordt gevraagd wat zijn doel is in het
leven antwoordt Felipe eerst al grappend :
“Mijn doel is … ik heb er eigenlijk verschillende.
De grootste is dat ik ooit wereldkampioen wil worden, zelfs al is het bij de 90
of 95- jarigen. Ik wil een regenboogtrui”.
Daarna volgt het eigenlijke antwoord :
“Ik denk dat mijn doel is : als ik één iemand kan helpen om uit een zwart gat te klimmen, misschien ook een nieuw leven te beginnen, dan ben ik geslaagd. Dat is mijn enige doel. Als er meer is, top, maar dat is al wat ik nodig heb”.
Begin deze maand won Felipe het Pan Amerikaanse Cyclocross
Kampioenschap bij de Masters 35-39 te Garland (Texas, Verenigde Staten) A
principios de este mes Felipe ganó el Campeonato Panamericano de Ciclocross en
el Masters 35-39 en Garland (Texas, Estados Unidos) (foto:Zach Schuster)
Bronnen/Fuentes:
Tien jaar was er alleen maar drank en drugs, Wim Vos, Gazet van
Antwerpen
De geschiedenis van het veldrijden, Paul Prillevitz, Historiën
Costa Ricaanse crosser … beleeft de dag van zijn leven, André van den
Ende, Wielerrevue
Na grimmig leven start Felipe Nystrom (38 jaar) carrière veldrijden, VRT News
