Nieuw kostuum voor Manneken Pis / Nuevo traje para el Manneken Pis

 

Nieuw kostuum voor Manneken Pis

 

Ter gelegenheid van de viering van 200 jaar onafhankelijkheid werd op 15 september laatstleden in Brussel het nieuwe kostuum voor Manneken Pis onthuld tijdens een formele ceremonie.  Dit initiatief ging uit van de Ambassade van Costa Rica in België die hiervoor de toelating had aangevraagd en bekomen van het college van burgemeester en schepenen van de Stad Brussel. Voor het ontwerp van het kostuum werd door de Ambassade een beroep gedaan op de Costa Ricaan Eric Mora Cole. 

 

Manneken Pis bevindt zich op de hoek van de Stoofstraat en de Eikstraat, niet ver van de Grote Markt / El Manneken Pis se encuentra en la esquina de las calles Stoofstraat y Eikstraat, no lejos del Grote Markt (foto : facebookpagina / página de facebook Amo y Señor).

De ontwerper

Eric Alberto Mora Cole werd geboren op 6 oktober 1970 in een middenklasse gezin. Zijn vader, Bernardo Mora Corrales, werkte bij de “United Fruit Company”, en zijn moeder, Victoria Cole Martinez, had een bedrijfje dat zwemkledij vervaardigde. Later ging ze verder met het ontwerpen van kledij voor zowel volwassenen als kinderen en uniformen.

Eric maakte al op zeer jonge leeftijd zijn eigen kledij en deed veel ervaring op dankzij de hulp van zijn moeder.

Helaas zou zijn vader eind 2010 overlijden en acht maanden  later zijn moeder. Er  brak een moeilijke periode aan voor Eric die helemaal van nul moest beginnen. Later  richtte hij zijn eigen kledingmerk op genaamd “Amo y Señor”.

Het ontwerp van het kostuum

Nadat hij telefoon had gekregen van de Ambassade van Costa Rica in België en de opdracht voor het ontwerpen van een kostuum voor Manneken-Pis had aanvaard, begon Eric aan dit uitdagende project. Het is namelijk niet eenvoudig om Manneken-Pis aan te kleden. Zijn voeten en handen zitten immers vast aan het 55,5 centimeter hoge en 20 kg wegende beeld. Bovendien heeft hij geen klassieke maten. Ook het gat voor de watertoevoerslang aan de achterkant mag niet vergeten worden.

Sinds 1945 wordt er een nieuw naaipatroon gebruikt om nieuwe kostuums te maken voor Manneken-Pis. Bij dit patroon horen instructies over de materialen die moeten gebruikt worden en punten waar men zeker op moet letten. Vanuit België werd dit patroon opgestuurd naar Costa Rica. Eric had nog totaal geen idee van hoe het kostuum er zou moeten uitzien aangezien het een zeer ingewikkeld patroon was en hij geen design heeft gestudeerd (Eric studeerde landbouweconomie aan de Universiteit van Costa Rica). Dankzij de nodige verbeeldingskracht en creativiteit en de hulp van zijn rechterhand, mevrouw Mary Ruiz, werd het ontwerp van het kostuum een succes.

Jaarlijks groeit de collectie van Manneken-Pis met ongeveer 20 tot 30 nieuwe kostuums. Deze outfits worden allemaal geïnventariseerd en geconserveerd in een museum. Onder de meer dan 1000 kostuums bevinden zich ontwerpen van Charles Delvaux, Jean-Paul Gaultier, Agatha Ruiz de la Prada en nu dus ook van Eric Mora Cole.

De ontwerper Eric Cole, de ambassadeur van Costa Rica in België Sergio Alfaro Salas, Brussels schepen van cultuur Delphine Houba en de vice-voorzitter van de Orde der Vrienden van Manneken Pis Marc Guebel / El diseñador Eric Cole, el embajador de Costa Rica en Bélgica Sergio Alfaro Salas, la concejal de cultura de Bruselas Delphine Houba y el vicepresidente de la Orden de los Amigos del Manneken Pis Marc Guebel. (foto: facebookpagina Ambassade van Costa Rica in België / página de facebook Embajada de Costa Rica en Bélgica)

Het resultaat

Manneken-Pis is gekleed in een uniform geïnspireerd op dat van de Costa Ricaanse park wachters, met een beige vest met blauwe knopen, in één zak zit een zakdoek met de kleuren van de nationale vlag. Aan één van zijn armen is een luiaard bevestigd, een nationaal symbool dat de fauna van Costa Rica vertegenwoordigt.

Verder bestaat het kostuum nog uit een wit overhemd met korte mouwen en een marineblauwe korte broek zoals het uniform van de Costa Ricaanse openbare school.  

De beige hoed is typisch Costa Ricaans, "chonete" genoemd, en wordt gedragen door de boeren die het land bewerken.

De zwarte schoenen tenslotte werden gemaakt door Oscar Toribio.

(foto:Miriet Ábrego)

 

Nuevo traje para el Manneken Pis

Con motivo de la celebración de los 200 años de la independencia, el pasado 15 de setiembre se presentó en Bruselas durante una ceremonia formal el nuevo traje del Manneken Pis. La iniciativa fue de la Embajada de Costa Rica en Bélgica, quienes habían solicitado y obtenido el permiso para ello, ante el Colegio de Alcaldes y Concejales de la Ciudad de Bruselas. Para el diseño del traje, la Embajada contactó al costarricense Eric Mora Cole.

La estatua del Manneken Pis es una copia. El original se encuentra en el Museo de la Ciudad de Bruselas / Het beeldje van Manneken Pis is een kopie. Het origineel bevindt zich in het Museum van de Stad Brussel (foto : Daniel Redondo)

El diseñador

Eric Alberto Mora Cole nació el 6 de octubre de 1970 en una familia de clase media. Su padre, Bernardo Mora Corrales, trabajaba para la United Fruit Company, y su madre, Victoria Cole Martínez, dirigía un negocio que fabricaba trajes de baño. Posteriormente pasó a diseñar ropa para adultos y niños y también uniformes.

Eric hizo su propia ropa a una edad muy temprana y ganó mucha experiencia gracias a la ayuda de su madre.

Lamentablemente su padre fallecería a fines del 2010 y su madre ocho meses después. Ahí comenzaría un período difícil para Eric quien tuvo que empezar de cero. Posteriormente fundó su propia marca de ropa llamada “Amo y Señor”. 

El diseño del traje

Después de recibir una llamada telefónica de la Embajada de Costa Rica en Bélgica con la tarea de diseñar un traje para el Manneken-Pis, Eric inició este desafiante proyecto. No fue fácil vestir al Manneken-Pis, ya que  sus pies y manos están unidos a la estatua de 55,5 centímetros de alto y 20 kg de peso. Además, no tiene tallas clásicas. Esto sin olvidar el orificio para la manguera de entrada de agua en la parte posterior.

Desde 1945, se ha utilizado un nuevo patrón de costura para crear nuevos trajes para el Manneken-Pis. Este patrón viene con instrucciones sobre los materiales a usar y los puntos a tener en cuenta. El patrón fue enviado a Costa Rica desde Bélgica. Eric no tenía idea de cómo debería ser el traje, ya que el patrón es muy difícil y al no ser patronista (Eric estudió economía agrícola en la Universidad de Costa Rica), todo lo ha aprendido de manera empírica; así que fue gracias a su imaginación y creatividad y la ayuda de su mano derecha, la Sra. Mary Ruiz, que el traje se diseñó con éxito.

La colección del Manneken-Pis crece cada año con alrededor de 20 a 30 trajes nuevos. Todos estos trajes están inventariados y conservados en un museo. Más de 1000 trajes incluyen diseños de Charles Delvaux, Jean-Paul Gaultier, Agatha Ruiz de la Prada y ahora Eric Mora Cole.

El diseñador, el embajador con esposa e hija y doña Reina Acuña / De ontwerper, de ambassadeur met vrouw en dochter en Reina Acuna (foto : facebookpagina / página de facebook Amo y Señor).

El resultado

El Manneken-Pis vistió un uniforme inspirado en el traje de los guardaparques costarricenses con un chaleco beige con botones azules, un bolsillo contiene un pañuelo con los colores de la bandera nacional, atado a uno de sus brazos hay un perezoso, símbolo nacional que representa la fauna de Costa Rica.

El traje también consta de una camisa blanca de manga corta y pantalón corto azul marino como el uniforme de la escuala pública costarricense.

El sombrero beige es esencialmente costarricense, llamado "chonete" y lo usan los agricultores que trabajan la tierra.

Finalmente, los zapatos negros fueron realizados por Oscar Toribio. 

(foto : facebookpagina  / página de facebook Eric Mora Cole).

El 10 de diciembre de 1987, Daniel Ratton Thierry, entonces embajador de Costa Rica en Bélgica, donó un traje con motivo de la entrega oficial del Premio Nobel de la Paz al presidente Oscar Arias Sánchez. Con este traje se vistió todos los años el Manneken Pis con motivo de la celebración de la Independencia. A partir de ahora, siempre lucirá el nuevo traje en este día. / Op 10 december 1987 werd door Daniel Ratton Thierry, de toenmalige ambassadeur van Costa Rica in België, een kostuum geschonken ter gelegenheid van de officiële uitreiking van de Nobelprijs van de vrede aan president Oscar Arias Sanchez. Met dit kostuum werd Manneken Pis elk jaar aangekleed ter gelegenheid van de viering van de Onafhankelijkheid. Vanaf nu zal hij op deze dag altijd met het nieuwe kostuum pronken.(foto: Página de Twitter de la Cancillería de Costa Rica / Twitter pagina van de Kanselarij van Costa Rica)

Bronnen/Fuentes :

Un traje tico para el niño de bronce que orina la guerra, Ana Beatriz Fernández González, Semanario Universidad

Sitio web/website Manneken Pis - https://www.mannekenpis.brussels

Eric Mora Cole – Amo y Señor, Melissa Rojas Álvarez, Fairfax Copenhagen Magazine

Costarricenses en Bélgica celebran 200 años de independencia / Costa Ricanen in België vieren 200 jaar onafhankelijkheid

 

Costarricenses en Bélgica celebran 200 años de independencia

 

Historia de la Independencia

Después de que Cristóbal Colón atracó por primera vez en Costa Rica en 1502 cerca del actual Puerto Limón, pasaron otros 20 años antes de que llegara Gil González Dávila y comenzara el dominio español.

En ese momento, la actual Costa Rica formaba parte de la Capitanía General de Guatemala, también conocida como el Reino de Guatemala. Esta área cubría el sur de México y América Central con la excepción de Panamá, que en ese momento todavía formaba parte de Colombia. Aunque el Reino de Guatemala era parte de la Nueva España (que incluía a México y gran parte de los actuales Estados Unidos, parte de América del Sur y varias islas del Caribe), actuó de forma autónoma.

Después de la Guerra de Independencia de México (1810-1821), el Reino de Guatemala también declaró su independencia de España el 15 de setiembre de 1821. Un mensajero partió para informar a las demás provincias. Después de El Salvador (21/09/1821), Honduras (28/09/1821) y Nicaragua (10/11/1821), la noticia de la independencia llegó a Cartago, entonces capital de Costa Rica, el 13 de octubre de 1821. 

Tras consultar con otras ciudades como Alajuela, San José y Heredia, la independencia fue aceptada el 29 de octubre de 1821 y oficializada el 1 de diciembre del mismo año en el denominado “Pacto de Concordia”. Los cinco países centroamericanos se unieron al Primer Imperio Mexicano en 1822, que dejó de existir un año después. Costa Rica declaró su independencia de México, luego de una pequeña guerra civil que convirtió a San José en la nueva capital del país. México se convirtió en república federal y los cinco países (Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras y Nicaragua) formaron los Estados Unidos de Centroamérica a partir de ese mismo año (1823).

Esta federación fue una asociación flexible cuyos miembros siguieron su propio camino y no fue de gran éxito. Costa Rica se retiró de esta federación en 1838 y se convirtió en República diez años después. En un decreto el 11 de setiembre de 1848 el presidente José María Castro Madriz decidió celebrar el Día Nacional de Costa Rica, en la misma fecha de El Salvador, Guatemala, Honduras y Nicaragua, en memoria de la Declaración de Independencia de Centroamérica del 15 de setiembre 1821 (hace 200 años) donde estos estados se separaron de España después de tres siglos de dominación.

 

Celebración de la Colonia Costarricense en Bélgica

El pasado domingo 12 de setiembre la comunidad costarricense en Bélgica celebró en el salón de fiestas "'t Klein Gent" en Destelbergen (cerca de Gante), los 200 años de vida independiente. La actividad estuvo organizada por un grupo de costarricenses. Asistieron alrededor de 70 costarricenses con sus familiares y amigos, también contó con la presencia del señor Embajador de Costa Rica en Bélgica, don Sergio Alfaro Salas, su esposa e hija y el señor Cónsul General de Costa Rica en Bélgica, Guillermo Rojas Vargas. Con todo respeto, se entonó el Himno Nacional. Los costarricenses compartieron de platillos costarricenses, dulces y salados al ritmo de música folclórica. Los niños pudieron disfrutar de una piñata y de material para colorear alusivo a la independencia. Se realizó una rifa con productos costarricenses. La decoración fue alusiva a los colores patrios. La alegría de ser costarricenses y de celebrar juntos el bicentenario fue la razón principal de esta fiesta. 

En nuestro próximo artículo hablaremos sobre la actividad organizada por la Embajada de Costa Rica en Bélgica con motivo del bicentenario.

 

Cada mesa estaba decorada con una orquídea / Op elke tafel stond een orchidee, de nationale bloem van Costa Rica

Las decoraciones estuvieron presentes tanto dentro como fuera del salón de fiestas / Zowel binnen in de feestzaal als buiten waren versieringen aanwezig.

El estandarte / De nationale vlag van Costa Rica met wapenschild 

Los costarricenses fueron los que facilitaron  la comida de la actividad   /  Het waren de Costa Ricanen zelf die voor de rijkgevulde tafel van deze activiteit hebben gezorgd. 

Discurso del embajador de Costa Rica en Bélgica / Een toespraak door de  ambassadeur van Costa Rica in België.

En esta celebración, la piñata en forma de tucán,  brindó mucho entretenimiento tanto para niños como para adultos / Op deze viering zorgde de “piñata” voor heel wat animatie zowel bij de kinderen als bij de volwassenen. (Een “piñata” is een felgekleurde figuur, in dit geval een toekan, meestal gemaakt van papier-maché, die traditioneel gevuld wordt met snoepjes en kleine cadeautjes. De “piñata” wordt door iemand met een touw omhoog gehangen en de bedoeling is dat de kinderen geblinddoekt worden en om beurten met een stok trachten om de “piñata” kapot te slaan, waarna de inhoud onder alle kinderen verdeeld wordt).

Costa Ricanen in België vieren 200 jaar onafhankelijkheid

Geschiedenis van de onafhankelijkheid

Nadat Christoffel Columbus in 1502 voor het eerst in Costa Rica aanmeerde in de buurt van het huidige Puerto Limón, duurde het nog 20 jaar vooraleer Gil González Dávila aankwam en de Spaanse overheersing begon. 

Het huidige Costa Rica maakte in die tijden deel uit van de Kapiteinsgeneraliteit Guatemala ook wel het koninkrijk Guatemala genoemd. Dit gebied besloeg  het zuiden van Mexico en Centraal Amerika met uitzondering van Panama dat toen nog een deel was van Colombia.  Niettegenstaande het Koninkrijk Guatemala een onderdeel vormde van Nieuw Spanje (wat Mexico omvatte en grote delen van de tegenwoordige Verenigde Staten, delen van Zuid-Amerika en verscheidene Caraïbische eilanden) ageerde het autonoom.

Na de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1810-1821) verklaarde ook het koninkrijk Guatemala zich onafhankelijk van Spanje, en dit op 15 september 1821. Een boodschapper vertrok om de andere provincies hierover in te lichten. Na El Salvador (21/09/1821), Honduras (28/09/1821) en Nicaragua (11/10/1821) bereikte het nieuws van de onafhankelijkheid op 13 oktober 1821 Cartago, op dat moment de hoofdstad van Costa Rica.   

Na overleg met andere steden waaronder Alajuela, San José en Heredia werd de onafhankelijkheid aanvaard op 29 oktober 1821 en officieel gemaakt op 1 december 1821 in het zogenaamde Pact van Concordia. De vijf Midden-Amerikaanse landen sloten zich aan bij het Eerste Mexicaanse Keizerrijk in 1822 dat een jaar later al ophield te bestaan. Costa Rica verklaarde zich toen onafhankelijk van Mexico, dit na een kleine burgeroorlog die er voor zorgde dat San José de nieuwe hoofdstad van het land werd. Mexico werd een federale republiek en de vijf landen (Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras en Nicaragua) vormden vanaf datzelfde jaar (1823) de Verenigde Staten van Centraal-Amerika.

Deze federatie was een los samenwerkingsverband waarvan de leden hun eigen gang gingen en was geen groot succes.  In 1838 trok Costa Rica zich uit deze federatie terug en werd tien jaar later een Republiek. In een decreet van 11 september 1848 werd door president José María Castro Madriz beslist de nationale feestdag van Costa Rica te vieren op dezelfde datum van El Salvador, Guatemala, Honduras en Nicaragua ter herinnering aan de Centraal-Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring van 15 september 1821 (200 jaar geleden) waarbij deze staten zich na drie eeuwen overheersing losmaakten van Spanje.

 

Viering door de Costa Ricaanse kolonie in België

Afgelopen zondag 12 september vierde de Costa Ricaanse gemeenschap in België 200 jaar onafhankelijkheid ​​in feestzaal "'t Klein Gent" in Destelbergen (vlakbij Gent). De activiteit werd georganiseerd door een groep Costa Ricanen. Ongeveer 70 Costa Ricanen waren aanwezig met hun familie en vrienden, evenals de ambassadeur van Costa Rica in België, de heer Sergio Alfaro Salas, zijn vrouw en dochter, en de consul-generaal van Costa Rica in België, Guillermo Rojas Vargas. Met alle respect werd het volkslied gezongen. Costa Ricanen deelden zoete en hartige Costa Ricaanse gerechten op het ritme van volksmuziek. De kinderen konden genieten van een “piñata” en van kleurpotloden om tekeningen verwijzend naar de onafhankelijkheid in te kleuren. Er werd een loterij gehouden met als inzet een mand met diverse Costa Ricaanse producten. De decoratie was zinspelend op de nationale kleuren. De vreugde om Costa Ricaan te zijn en samen het 200-jarig bestaan ​​te vieren, was de belangrijkste reden voor dit feest.

 

In ons volgend artikel zullen we het hebben over de activiteit georganiseerd door de Ambassade van Costa Rica in België ter gelegenheid van het tweehonderdjarig bestaan.

De nationale hymne van Costa Rica werd door de Costa Ricanen meegezongen / El himno nacional de Costa Rica  fue cantado por los costarricenses.

Tafel met Costa Ricaanse gerechten / Mesa con comida costarricense

De winnaar van de verloting van een  mand met Costa Ricaanse producten / El ganador de la rifa de productos costarricenses.

Voor alle kinderen waren kleurpotloden en tekeningen om in te kleuren voorzien / Se proporcionaron lápices de color para los niños y material para colorear alusivo a la independencia

Elke aanwezige kreeg een kleine attentie mee naar huis, een prachtig fijn versierd koekje, een verwijzing naar de nationale feestdag / Cada asistente recibió un pequeño obsequio para llevar a casa, una preciosa galleta finamente decorada, alusiva a la fiesta patria.

Bronnen/Fuentes :

Breve reseña de la historia de la Independencia de Costa Rica 1821, Johnny Ramírez Fuentes

Reseña de la Independencia de Costa Rica, Periódico Mensaje Guanacaste, 14/09/2017, Marjorie Serrano