Bélgica y Costa Rica durante la Segunda Guerra Mundial 3 parte / België en Costa Rica tijdens Wereldoorlog 2 deel 3

België en Costa Rica tijdens Wereldoorlog 2 deel 3

Fall Gelb (Operatie Geel) en de Achttiendaagse veldtocht. 

Ondanks de vele signalen dat er weldra een Duitse aanval zou volgen, bleef koning Leopold III van België achter zijn neutraliteitspolitiek staan. Dit maakte het onmogelijk om samen met Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk een goede verdedigingsstrategie te ontwikkelen.  Op 10 mei 1940 gaat Fall Gelb (zaak geel) van start. Het plan was tweeledig. De geallieerde legers naar het noorden  lokken door een snelle aanval (blitzkrieg) op België, Nederland en Luxemburg. Tegelijkertijd via de Ardennen Noord-Frankrijk binnentrekken en de geallieerde troepen aan het Kanaal afsnijden van de rest van Frankrijk. De Duitsers hadden de Ardennen uitgekozen voor een speciale reden. Langs de hele Frans Duitse grens tot Luxemburg hadden de Fransen de Maginot linie gebouwd. Dit was een 200 km lange lijn van 22 grote forten aangevuld met 36 kleinere forten. Die lijn stopte echter aan de Belgische grens omdat de Fransen er van overtuigd waren dat een Duitse aanval door de Ardennen met zijn bossen en diepe rivierdalen niet mogelijk was. Dat bleek een grote vergissing te zijn.

Zonder oorlogsverklaring begon de operatie Fall Gelb met Duitse luchtaanvallen op strategische plaatsen in de Benelux. In België werden de vliegvelden van Schaffen, Brustem en Deurne geviseerd. Na nog geen uur was al een derde van de Belgische vliegtuigen uitgeschakeld. De Belgisch-Duitse grens werd bewaakt door het immense  fort van Eben-Emael, in totaal 150 voetbalvelden groot.  Dit fort werd beschouwd als één van de sterkste van Europa maar was niet voorzien op een moderne luchtaanval. Een aantal Duitse zweefvliegtuigen landde geruisloos op het grote dak. Een kleine groep paratroepers, die hiervoor maanden in afzondering hadden getraind, wisten de artillerie van het fort uit te schakelen met een nieuw wapen :  de holle lading, explosieven met een grote ontploffings-kracht. Na 32 uur was het fort overmeesterd en de soldaten gevangen genomen. Op 2 andere forten rond Luik werd nog iets nieuws uitgetest door de Duitsers : de Röchling-granaat die gewapend beton kon doorboren.

Om verwarring te zaaien werden ook honderden poppen aan parachutes gedropt. Meestal op de plaatsen die vermeld stonden op de oorspronkelijke plannen van de inval die in januari werden buitgemaakt door de Belgen na de vliegtuigcrash in Vucht (zie deel 2).

Reeds na de eerste dagen van de inval sloegen heel wat inwoners op de vlucht en werden door de vele bombardementen van de Duitsers verder richting kust gedreven. Zodoende ondervonden de geallieerden, die in de tegenovergestelde richting kwamen, heel wat hinder om op te rukken.

Het Belgische leger had zich ondertussen achter de rivier de Leie teruggetrokken  en probeerde daar voor het laatst stand te houden. Koning Leopold III, opperbevelhebber van het leger, zag in dat het zinloos was om verder te strijden tegen dergelijke overmacht en capituleerde op 28 mei 1940. De koning weigerde om zijn ministers naar Frankrijk te volgen en werd krijgsgevangen genomen. Zo kwam de Achttiendaagse Veldtocht ten einde. Die had aan 12.000 Belgen het leven gekost, waarvan iets meer dan de helft burgers. Nederland had 4700 dode militairen en burgers te betreuren.  Er werden ook heel wat krijgsgevangenen genomen : 75 Luxemburgers, 270.000 Nederlanders en 225.000 Belgen. Bij de Fransen zouden 3.282 militairen gesneuveld zijn, bij de Britten 8.958 waarvan het grootste deel kort voor of tijdens de inschepingen in Duinkerken. De verliezen bij de Duitsers  zouden 10.252 doden en 8.467 vermisten bedragen hebben. De geallieerde troepen werden in België omsingeld en rond Duinkerken en Calais samengedrukt. De hoogste tijd voor Operatie Dynamo.

Links : Duitser met vlammenwerper; Rechts : 11/05/1940 Belgische soldaten geven zich over / Izquierda: alemán con lanzallamas; Derecha: 05/11/1940 Soldados belgas se rinden (Foto : Bundesarchiv)

24-28/05/1940 Leieslag / Batalla de Leie 

Bélgica y Costa Rica durante la Segunda Guerra Mundial 3 parte

Fall Gelb (operación amarilla) y la campaña de dieciocho días.

A pesar de las muchas señales de que pronto seguiría un ataque alemán, el rey Leopoldo III de Bélgica continuó apoyando su política de neutralidad. Esto hizo imposible desarrollar una buena estrategia de defensa junto con Francia y el Reino Unido. Fall Gelb (operación amarilla) comenzó el 10 de mayo de 1940. El plan era doble. Los ejércitos aliados en el norte son atraídos por un ataque rápido (llamado también blitzkrieg) en Bélgica, los Países Bajos y Luxemburgo. Al mismo tiempo, los alemanes ingresan al norte de Francia a través de las Ardenas y separan a las tropas aliadas en el Canal del resto de Francia. Los alemanes eligieron las Ardenas por una razón especial. Los franceses habían construido la línea Maginot a lo largo de toda la frontera alemana-francesa incluyendo Luxemburgo. Maginot era una línea de 200 km de longitud que tiene 22 grandes fortalezas complementadas por 36 fortalezas más pequeñas. Sin embargo, esa línea se detuvo en la frontera belga porque los franceses estaban convencidos de que un ataque alemán a través de las Ardenas con sus bosques y valles profundos no era posible. Eso resultó ser un gran error.

Sin una declaración de guerra, la Operación Fall Gelb comenzó con ataques aéreos alemanes en lugares estratégicos del Benelux  (Bélgica, Holanda y Luxemburgo). En Bélgica, los aeropuertos de Schaffen, Brustem y Deurne fueron atacados. Después de menos de una hora, un tercio de los aviones belgas ya se habían apagado. La frontera belga-alemana estaba custodiada por la inmensa fortaleza de Eben-Emael, del tamaño de unos 150 campos de fútbol. Esta fortaleza fue considerada una de las más fuertes de Europa, pero no estaba equipada para un ataque aéreo moderno. Varios planeadores alemanes aterrizaron silenciosamente en el gran techo. Un pequeño grupo de paracaidistas, que se había entrenado en aislamiento durante meses, logró sacar la artillería del fuerte con una nueva arma: la carga hueca, explosivos con un alto poder. Después de 32 horas, el fuerte fue vencido y los soldados capturados. En otras dos fortalezas alrededor de Lieja, los alemanes probaron algo nuevo: la granada Röchling que podía perforar el hormigón armado.

Para sembrar confusión, cientos de muñecas también fueron lanzadas en paracaídas a los lugares que estaban indicados en los planes originales capturados por los belgas en enero después del accidente aéreo en Vucht (ver parte 2).

Ya después de los primeros días de la incursión, muchos habitantes huyeron y fueron empujados hacia la costa por los numerosos bombardeos de los alemanes. Por lo tanto, los Aliados, que vinieron en la dirección opuesta, experimentaron una gran cantidad de inconvenientes para avanzar.

El ejército belga, mientras tanto, se había retirado detrás del río Leie e intentó establecerse allí. El rey Leopoldo III, comandante en jefe del ejército, reconoció que no tenía sentido continuar luchando contra tal supremacía y se rindió el 28 de mayo de 1940. El rey se negó a seguir a sus ministros a Francia y fue hecho prisionero de guerra. Así, la Campaña de los Dieciocho Días llegó a su fin. Le había costado la vida a 12,000 belgas, un poco más de la mitad de los cuales eran civiles. Los Países Bajos tuvieron que lamentar 4700 soldados y civiles muertos. También se tomaron muchos prisioneros de guerra: 75 luxemburgueses, 270,000 holandeses y 225,000 belgas. Se cree que los franceses perdieron 3.282 soldados, los británicos 8.958, la mayoría de los cuales murieron poco antes o durante los embarques de Dunkerque. Las pérdidas de los alemanes habrían sido 10,252 muertos y 8,467 desaparecidos. Las tropas aliadas fueron rodeadas en Bélgica y comprimidas alrededor de Dunkerque y Calais. Ya es hora de la Operación Dynamo.

 

Links : De Ardense Jagers werden door de Duitsers elite-eenheden genoemd vanwege hun moed en vastberadenheid.  Ter hunner herinnering worden door de Commando’s in de meeste geallieerde landen nog steeds de gekende groene mutsen gedragen / Izquierda : Los cazadores de las Ardenas fueron llamados unidades de élite por los alemanes por su coraje y determinación. En su memoria, los Comandos en la mayoría de los países aliados todavía usan los conocidos sombreros verdes / 

Rechts : Standbeeld van het Derde Regiment Ardense Jagers in Vielsalm, België / Derecha : Estatua del Tercer Regimiento de los Cazadores de las Ardenas en Vielsalm, Bélgica 

10/05/1940

Fort van/Fortaleza de Eben-Emael 

Het zweefvliegtuig type DFS 230 kon 8 soldaten vervoeren / El planeador tipo DFS 230 pudo transportar 8 soldados (Foto : Bundesarchiv)

12/05/1940 Sturmabteiling Koch. Opdracht volbracht / Misión cumplida (Foto : Bundesarchiv)

Bronnen/Fuentes/Sources:

Maginotlinie, Schemeroorlog en militair drama, Max van den Berg

België in de Tweede Wereldoorlog, deel 10, Frank Decat, Luc De Vos

The German Invasion of Belgium, The road to occupation, www.walloniabelgiumtourism.co.uk

https://18daagseveldtocht.be

Duitse bombardementen op België tijdens Wereldoorlog II, Pieter Serrien www.pieterserrien.be

www.belgiumwwii.be

www.liegetourisme.be

www.fort-eben-emael.be

http://www.oorlogzeeland.nl

https://belgiummilitary.wordpress.com

België in de Tweede Wereldoorlog. Deel 10, Mei 1940, van Albertkanaal tot Leie, Frank Decat, Luc De Vos

‘s Lands Glorie : Jean Schoonjans

Tekeningen/Dibujos/Dessins/Drawings : Auguste Vanderkelen